admin

Matematik tarihi olarak bilinen çalışma alanı, öncelikle matematikteki keşiflerin kökeni üzerine bir araştırma ve daha az ölçüde, geçmişin matematiksel yöntemleri ve notasyonu üzerine bir araştırmadır. Modern çağdan ve bilginin dünya çapında yayılmasından önce, yeni matematiksel gelişmelerin yazılı örnekleri sadece birkaç yerde ortaya çıkmıştır. M. ö. 3000’den itibaren Mezopotamya Sümer, Akkad ve Asur Devletleri, Eski Mısır ve Levanten Ebla devleti tarafından yakından takip edilen aritmetik, cebir ve geometriyi vergilendirme, ticaret, ticaret ve doğadaki kalıplarda, Astronomi alanında ve zaman kaydetmek ve takvimleri formüle etmek için kullanmaya başladı.

Mevcut en eski matematiksel metinler Mezopotamya ve Mısır – Plimpton 322 (Babil c. 2000 – 1900 BC), Rhind matematiksel papirüs (Mısır C. 1800 BC) ve Moskova matematiksel papirüs (Mısır c. 1890 BC). Tüm bu metinler sözde Pisagor üçlüsünden bahseder, bu nedenle, Çıkarımla, Pisagor teoremi, temel aritmetik ve geometriden sonra en eski ve yaygın matematiksel gelişme gibi görünmektedir.

Matematiğin “gösterici bir disiplin” olarak incelenmesi, M. Ö.6. yüzyılda, “öğretim konusu” anlamına gelen antik Yunan (mathema) ‘ dan “matematik”terimini icat eden Pisagorlarla başlar.[4] Yunan matematiği, yöntemleri (özellikle kanıtlarda tümdengelimli akıl yürütme ve matematiksel titizliğin ortaya çıkmasıyla) büyük ölçüde rafine etti ve matematiğin konusunu genişletti. teorik matematiğe neredeyse hiç katkıda Bulunmamalarına rağmen, eski Romalılar Jeodezi, yapı Mühendisliği, makine mühendisliğinde Uygulamalı Matematik kullandılar, defter tutma, ay ve güneş takvimlerinin oluşturulması ve hatta sanat ve el sanatları. Çin matematiği, bir yer değer sistemi ve negatif sayıların ilk kullanımı da dahil olmak üzere erken katkılarda bulundu. Hindu–Arap rakam sistemi ve bugün dünya çapında kullanılan operasyonlarının kullanımı için kurallar, Hindistan’daki ilk Binyıl boyunca gelişti ve Muhammed ibn Mūsā al-Khwārizmi’nin çalışmaları yoluyla İslami matematik yoluyla Batı dünyasına aktarıldı. İslami matematik, sırayla, bu medeniyetler tarafından bilinen matematiği geliştirdi ve genişletti. Bu geleneklerle eşzamanlı fakat bağımsız olarak, Meksika ve Orta Amerika’nın Maya uygarlığı tarafından geliştirilen matematik, sıfır kavramına Maya rakamlarında standart bir sembol verildi.

Matematikle ilgili birçok Yunanca ve Arapça metin, 12.yüzyıldan itibaren Latince’ye çevrildi ve Ortaçağ Avrupa’sında matematiğin daha da gelişmesine yol açtı. Antik çağlardan Orta Çağ’a kadar, matematiksel keşif dönemlerini genellikle yüzyıllarca süren durgunluk izledi. 15. yüzyılda Rönesans İtalya’sından başlayarak, yeni bilimsel keşiflerle etkileşime giren yeni matematiksel gelişmeler, günümüze kadar devam eden artan bir hızda yapılmıştır. Bu, 17.yüzyıl boyunca sonsuz küçük hesapların geliştirilmesinde hem Isaac Newton hem de Gottfried Wilhelm Leibniz’in çığır açan çalışmalarını içerir. 19. yüzyılın sonunda Uluslararası Matematikçiler Kongresi kuruldu ve bu alandaki ilerlemelere öncülük etmeye devam ediyor.